"Соғыс көрген балалар бейімделдіме?" тақырыбында оқушылар және ата-аналар арасында ой бөлісу жүргізу

№51 жалпы орта білім беретін мектебінде "Соғыс көрген балалар бейімделдіме?" тақырыбында бейнематериал көрсетіліп, оқушылар мен ата-аналар арасында ой бөлісіп, пікір алмасу жүргізілді.  Үш кезеңде жүргізілген «Жусан» опе­рациясы адасқандарды жусан исі аңқыған Отанына қайтарып, уланған сананы тазартуды мақсат етеді. Жа­қынын жоғалтқандарға жақсы жаңа­лық жеткізуді көздеді. 2019 жылдың 28-31 мамырында гу­манитарлық акцияның соңғы кезеңі өткен болатын. Қақтығыс аймағынан Қазақстанға 520 бала мен 142 әйел оралған. Бұл туралы Білім және ғылым министрі Асхат Аймағамбетов айтқан. «Жусан» операциясы бір­неше рет жүргізілгенін жақсы біле­сіздер. Жүздеген бала елге орал­ды. Олардың дені мектеп, тіпті мек­тепке дейінгі жастағы балалар. Қа­зір педагогтерді, психологтер мен басқа да мамандарды тарту арқылы ауқымды жұмыс жүргізіліп жатыр. Нә­тижесі де жаман емес» деген еді. Елге қайтарылған соң балалар оңал­тудан өтіп, арнайы бейімдеу орталығына орналастырылған.

Бас қалада өткен баспасөз отырысы­ның бірінде Ұлттық қауіп­сіздік комитеті өкілдері Сирияда әлі 300 қазақстандық қалғанын айтқан. Оның жартысына жуығы балалар деседі. Жалпы, ЮНИСЕФ халықаралық ұйымының мә­лім­еттеріне сүйенсек, ДАИШ және басқа да террористік ұйымдардың құрамындағы отбасылардың 29 000 баласы әке-шешесінің кесірінен жазықсыз жапа шегіп отыр. Олар­дың дені – 12 жастағылар. Бұл ба­лалардың 70 пайызы Ирактан болса, қалған 30 пайызы әлемнің алпыс елінен деген дерек бар. Балалар әлеуметтік оңал­ту орта­лығына енді орналас­тырыл­ған­да психологтер мынадай тап­сырма беріпті: қазіргі көңіл күй, ой-армандарын бейнелеу. Содан әркім көргенін, ойын­дағысын салады. Сөйтсе, көп­шілігі жарылыс, қара түнек, күнсіз аспан, қашып бара жатқан, көзінде қорқынышы бар адамдар, күңгірт құбылыстарды салыпты. Демек, олардың көзін ашқаннан бергі көргені сол ғана болғаны. Ал енді арада бір жыл өткен соң әлгі тәжірибені қайта қайталағанда, балалардың ойнап жүр­генін, ашық аспанды, қуанышты сәт­терді бейнелегенін байқапты. Ар­найылап тапсырма бермесе де, салған суреттеріне қарап, ішкі жан дүниеде оң өзгеріс барын осыдан білсек болады. Десек те, ауыр күндердің ізі лезде өше қоймайды. Түбегейлі санадан жо­йылып кетпеуі де мүмкін. Сондықтан «адасқанның айыбы жоқ» демекші, қайта үйірін тапқандарды өзектен теп­пей, бауырға басу – міндетіміз. Осы жантүршілерлік соғыстың бейнелері осы сілтемеде көрсетілген.